- Η φτώχεια δεν είναι μόνο “μηδενικό εισόδημα” ή “άστεγοι” — αφορά επίσης νοικοκυριά που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να καλύψουν βασικά αγαθά και υπηρεσίες (τροφίμα, στέγη, ενέργεια, υγεία, μετακινήσεις).
- Τα τελευταία χρόνια, με τις οικονομικές κρίσεις, τα μνημόνια, και την ακρίβεια, πολλά νοικοκυριά αισθάνονται ότι το εισόδημά τους δεν “έρχεται” ώστε να καλύψει τα βασικά.
- Ειδικά άτομα με χαμηλά ή σταθερά εισοδήματα, συνταξιούχοι, αστικές φτωχές περιοχές ή υπερχρεωμένα νοικοκυριά — όλοι βρίσκονται πιο κοντά στη “γραμμή φτώχειας”.
- Ένα από τα προβλήματα είναι ότι ενώ οι τιμές των τροφίμων και άλλων αγαθών ανέβαιναν σημαντικά τις προηγούμενες δεκαετίες, τα διαθέσιμα εισοδήματα των νοικοκυριών δεν αυξάνονταν ανάλογα.
Σύμφωνα με μελέτη που εξέτασε τα τελευταία 15–20 χρόνια, οι τιμές τροφίμων στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά ~39% στη 15ετία, ενώ το εισόδημα ανά κάτοικο αυξήθηκε πάρα πολλή πολύ λιγότερο , στηριζόμενο στην Επιδοματική πολιτική..
- Αυτό σημαίνει με απλά λόγια: ακόμη και αν κάποιος συνταξιούχος που του μειώσανε την σύνταξη το 2010 , έχει το ίδιο εισόδημα όπως πριν 10–15 χρόνια, λόγω ακρίβειας δεν “πιάνει τα βασικά Επιβίωσης όπως παλιά και οδηγείτε στην φτωχοποίηση “
Έτσι, η “φτώχεια στην Ελλάδα” σήμερα δεν είναι μόνο έλλειψη χρημάτων, αλλά συχνά μείωση αγοραστικής δύναμης — δηλαδή τα χρήματα δεν φτάνουν για να καλυφθούν οι καθημερινές ανάγκες.
2. Εισαγωγές τροφίμων, εξάρτηση & παραγωγή — τι δείχνουν τα στοιχεία
Η Ελλάδα δεν είναι αυτάρκης σε όλα τα τρόφιμα — μεγάλο μέρος της διατροφής καλύπτεται από εισαγωγές. Ορισμένα βασικά σημεία:
- Οι εισαγωγές “Τροφίμων & ζωντανών ζώων” είναι σημαντικές: για 2024 η σχετική αξία είναι μεγάλη στα συνολικά ελληνικά εισαγόμενα αγαθά.
- Σύμφωνα με στοιχεία 2025, οι εισαγωγές φρούτων και λαχανικών αυξήθηκαν — το επτάμηνο 2025 έφτασαν σε 524.522 τόνους έναντι 504.166 τόνων το 2024 — αύξηση ~ 4,0%.
- Για ορισμένα προϊόντα, οι εισαγωγές αυξάνονται ακόμη πιο ραγδαία — π.χ. νωπά φρούτα / λαχανικά, όπου μετά το 2023–2024 παρατηρείται ενίσχυση της “εισαγόμενης παρουσίας”.
- Με άλλα λόγια: μεγάλο μέρος της διατροφής — ειδικά προϊόντα που δεν παράγονται επαρκώς ή είναι εκτός εποχής — δεν παράγονται εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα, κάτι που σημαίνει εξάρτηση από εισαγωγές.
- Αυτό, όταν οι διεθνείς τιμές αυξάνονται ή το κόστος μεταφοράς ανεβαίνει, έχει άμεσο αντίκτυπο στην ελληνική κατανάλωση.
Αυτή η εισαγωγική εξάρτηση σε τρόφιμα + η αυξημένη τιμή εισαγόμενων προϊόντων, καθιστούν τα βασικά αγαθά πιο “εύθραυστα” σε περιόδους κρίσης ή παγκόσμιας ακρίβειας.
3. Αύξηση Τιμών Τροφίμων & Τι συμβαίνει τώρα — Οι τάσεις
- Σύμφωνα με έρευνα του ΙΕΛΚΑ, οι τιμές τροφίμων στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατά ~ 38,97% στη 15ετία — δηλαδή δεν είναι μια πρόσκαιρη άνοδος αλλά μακροχρόνια τάση.
- Ωστόσο, το 2025 — ίσως λόγω διεθνών εξελίξεων, ρυθμίσεων κ.λπ. — ο πληθωρισμός τροφίμων στην Ελλάδα φαίνεται σχετικά “χαμηλός σε πανευρωπαϊκή σύγκριση”: σύμφωνα με OECD, τον Σεπτέμβριο 2025 ο πληθωρισμός τροφίμων ήταν ~ 1.4% στην Ελλάδα, πολύ κάτω από τον μέσο όρο της ΕΕ και των χωρών OECD.
- Όμως — «στα χαμηλά» ή «μέτρια» ποσοστά — για πολλούς πολίτες δεν αρκούν, ειδικά αν το εισόδημα είναι περιορισμένο.
Ακόμα και αύξηση 1-2 % στα τρόφιμα σημαίνει λίγο παραπάνω έξοδο για οικογένειες με μικρό εισόδημα.
Συνολικά: ενώ η Ελλάδα “σχετικά” συγκρατά τις αυξήσεις στα τρόφιμα σε σχέση με άλλες χώρες, η μεγάλη εξάρτηση από εισαγωγές και τα σχετικά χαμηλά εισοδήματα κάνουν την “κάθε τιμή” σημαντική για πολλούς.
4. Πώς όλα αυτά οδηγούν , ή επιτείνουν φτώχεια & επισιτιστική ανασφάλεια
ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ:
- Επισιτιστική πίεση:
- Νοικοκυριά με περιορισμένο εισόδημα μπορεί να αφαιρούν από τον προϋπολογισμό τροφίμων ή να μειώνουν την ποιότητα / ποικιλία — λιγότερο κρέας, λιγότερα φρέσκα προϊόντα, πιο φθηνές λύσεις.
- Υπερβολικά έξοδα για βασικά είδη:
Ειδικά για κρέας, φρούτα, λαχανικά — δηλαδή για βασικά διατροφικά αγαθά που πολλές φορές δεν παράγονται στην Ελλάδα επαρκώς — η αύξηση τιμών + εισαγωγική εξάρτηση σημαίνει μεγαλύτερο βάρος για τα νοικοκυριά.
- Αστάθεια σε κρίσεις:
- Οποιαδήποτε διαταραχή στην παγκόσμια αγορά (πόλεμος, αύξηση διεθνών τιμών, κόστος μεταφοράς, κρίση ενέργειας) μεταφέρεται άμεσα στην ελληνική αγορά και — εφόσον οι μισθοί δεν αυξάνονται ή δεν υπάρχει κοινωνική υποστήριξη — πολλοί πολίτες βρίσκονται εκτεθειμένοι.
- ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ:
Όχι όλοι έχουν το ίδιο “μαξιλάρι” ή εισόδημα· οι πιο ευάλωτοι (χαμηλόμισθοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, μονογονεϊκές οικογένειες) υποφέρουν περισσότερο.
Με άλλα λόγια: η ακρίβεια στα τρόφιμα + η εξάρτηση από εισαγωγές + οι χαμηλές/σταθερές εισοδηματικές τάξεις δημιουργούν το “τέλειο μείγμα” που πολλαπλασιάζει τη φτώχεια — όχι μόνο οικονομική, αλλά και διατροφική & κοινωνική.
5. Τι χρειάζεται
Για μείωση φτώχειας & διατροφικής ανασφάλειας
Για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα, χρειάζονται συνδυαστικά:
- Ενίσχυση εγχώριας παραγωγής και αυτάρκειας: αύξηση της παραγωγής φρούτων, λαχανικών, κρέατος και άλλων βασικών αγαθών ώστε να μειωθεί η εξάρτηση από εισαγωγές.
- Υποστήριξη γεωργών & κτηνοτρόφων: εκσυγχρονισμός, επενδύσεις, υποδομές, με σκοπό να μειωθεί το κόστος παραγωγής και να διατηρηθούν οι τιμές προσιτές.
- Κοινωνικά/κρατικά μέτρα προστασίας: πολιτικές επιδότησης για ευάλωτα νοικοκυριά, επιδοματικά προγράμματα, μείωση τιμών βασικών αγαθών ή ρύθμιση αγορών.
- Αναδιανομή και στήριξη εισοδημάτων:
- Αύξηση κατώτατων μισθών, αύξηση στα εισοδήματα των Εργαζομένων και Συνταξιούχων στα ποσοστά του πληθωρισμού , σταθερότητα εισοδήματος, αποτροπή φτώχειας εργασίας — αλλιώς δεν φτάνουν τα χρήματα για να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες.
- Κίνητρα για τοπική παραγωγή και κοντινή κατανάλωση: λιγότερα μεταφορικά, πιο φθηνές τιμές, εμπορία κοντά στον τόπο παραγωγής — έτσι τα προϊόντα φθάνουν φθηνότερα στον καταναλωτή.
Συμπέρασμα
Η φτώχεια στην Ελλάδα σήμερα δεν είναι μόνο οικονομική — είναι και “επισιτιστική / διατροφική”, λόγω της αύξησης τιμών, της εξάρτησης από εισαγωγές και της αστάθειας εισοδημάτων.
Η αύξηση τιμών στα τρόφιμα και οι εισαγωγές αγαθών δεν “πέφτουν ισόποσα” σε όλους: οι πιο ευάλωτοι υποφέρουν πιο πολύ.
Αν η Ελλάδα θέλει να μειώσει αυτό το πρόβλημα — δεν αρκεί μόνο να σταθεροποιηθούν οι τιμές — χρειάζεται γενναίες πολιτικές για ενίσχυση παραγωγής, στήριξη κοινωνικών στρωμάτων και μείωση της εξάρτησης από εισαγωγές.